Een kort verhaal zegt meer, juist door minder te vertellen
Korte verhalen zijn prachtig. De complexe verwikkelingen van een roman zijn gecomprimeerd tot één idee, één personage, één verhaallijn. En toch vertel je zoveel meer dan dat. Dat is de gelaagdheid. Zie het als een foto waarbij je inzoomt op één detail. Je wéét: die ene boom, die staat in een eindeloze rij met nog meer bomen, langs een weg, een sloot, een weiland. Er lopen mensen, er komen fietsers langs. Die weg komt ergens vandaan en gaat ergens heen en die boom is daar bij geweest als getuige, draagt er misschien wel de littekens van op zijn schors. Daar is dus iets gebeurd. De boom is oud, ziek en hij krijgt geen bladeren meer. Hij zal dus wel snel gekapt moeten worden en dan gaan de tekenen van het gebeurde als stille getuigen verloren, opgestookt in een kachel of versnipperd als bodembedekking in een speeltuin. Of misschien gaat het niet eens om die boom. Misschien weerspiegelt die uitgeleefde afgedankte boom wel het zelfbeeld van degene die de foto heeft gemaakt.
Een kort verhaal zegt meer, juist door minder te vertellen en meer te laten zien. Je laat de hersenen van de lezer de rest van het werk doen. Je hebt daar niet alle controle over. Soms gaat een lezer er met jouw verhaal vandoor en maakt hij er in zijn beleving iets anders van dan jij had bedoeld. Maar dat is niet erg.
Een kort verhaal telt meestal zo’n 500 tot 2500 woorden. Het kan nog korter. Het is een sport om te kijken hoeveel je kunt schrappen om toch nog een begrijpelijk verhaal over te houden. Als je de uiterste grens hebt opgezocht zou het zomaar kunnen dat je verhaal nog maar 100 woorden telt. Je schurkt dan al aardig tegen poëzie aan, maar het is nog net geen gedicht. Of misschien ook wel.
Goed leren vertellen en schrijven is voor mij, als autist, een life changing strategy.
Schrijvers oefenen zich in het schrijven van korte verhaaltjes van zo’n 250 woorden. Alle concentratie voor die 250 woorden, al je inlevingsvermogen in het overbrengen van dat ene idee, dat bijzondere gevoel en geen woord teveel; dat is veel moeilijker dan je denkt.
Er zijn veel wedstrijden en online schrijfoefeningen waarbij je feedback krijgt van andere schrijvers. Dat heeft mij niet alleen geholpen om beter te schrijven, maar ook om beter tussen de regels van anderen door te lezen en te luisteren. Ook in het echte leven vertellen mensen veel meer met wat ze niet zeggen dan met de woorden die ze wel gebruiken. Dat doen ze automatisch, maar ik vind dat ontzettend lastig. Schrijvend lukt dat wel, omdat er dan geen tijdsdruk achter zit, het niet in één keer goed hoeft te zijn en omdat het niet tegelijk hoeft met al die andere dingen die in een real life gesprek mijn aandacht opslurpen.
Je kunt wel zeggen dat goed leren vertellen en schrijven voor mij een life changing strategy is.
Misschien is het dat voor jou ook.
In de submenu’s onder deze tab vind je een aantal korte en ultrakorte verhalen die ik heb geschreven.