Ik ga het doen. Ik ga de hele Bijbel lezen, van kaft tot kaft. Letterlijk. En ik ben al bij Genesis.
Nee serieus, ik meen het.
Wat God me in zijn Woord laat zien, schrijf ik op in een dagboek of in de kantlijn van mijn Bijbel en af en toe maak ik daar een blog van. Geen theologische verhandelingen, maar gewoon wat me opvalt.
Deze blog gaat over mijn ontdekkingstocht door het vermeend bekende terrein van het eerste Bijbelboek.
Hoe het begon
In Genesis laat God voor het eerst zien wie Hij is.
Hij schept de mens uit aarde en blaast dat zijn eigen levensadem in. Dat is Gods werkwijze. Geen krachtpatserij: gewoon vergankelijk materiaal dat kracht krijgt door Hem.
Daardoor weet Hij dus ook waarvan de mens gemaakt is: nietig, broos en onbetrouwbaar materiaal. Toch vertrouwt Hij hem de keuze tussen onafhankelijkheid en eeuwig leven toe.
De mens kiest voor onafhankelijkheid.
Onafhankelijkheid is namelijk belangrijk in de wereld.
Maar ook bij God, want anders had Hij er heus wel voor gezorgd dat de mens niets te kiezen had gehad. Of dacht je dat God er geen stokje voor had kunnen steken? Onafhankelijkheid of autonomie is in zichzelf ook niet goed of fout. Het is, zoals met zoveel dingen, maar net wat je ermee doet.
Een halve waarheid
Ervoor kiezen om te leven in de schepping, terwijl je aan de Schepper voorbij gaat, is geen goed idee. Maar het kan in eerste instantie best. Ik zie veel mensen daar redelijk wel bij varen. Het gevolg is ontegenzeggelijk dat over alles een schaduw van imperfectie en dood komt te liggen, maar die kun je leren negeren. Dan doet het minder pijn. Sommige mensen slagen daar vrij goed in. Het is hun waarheid, feitelijk een halve waarheid, maar zij kiezen ervoor om daar helemaal in te geloven. En dat mag.
Maar het blijft een halve waarheid, want uiteindelijk kan geen mens voluit leven zonder de levensadem van God.
Ik ook niet.
De geestelijke dood
Zo heb ik heb bijvoorbeeld lang geworsteld met het gevoel dat ik er niet toe doe. En ik weet dat ik daar niet de enige in ben.
Het probleem met dat soort gevoelens is namelijk dat het strikt genomen nog waar is ook. Inderdaad zijn er al ontzettend veel mensen op de aarde en is niemand totaal onmisbaar of onvervangbaar.
Daarom vind ik het verdraaid lastig om dit soort gedachtes succesvol pootje te lichten. En dat voelt vreselijk. Als geestelijk afsterven.
Worldometers.info
Kijk anders voor de grap eens op worldometers.info en zie de realtime stand van de wereldbevolking omhoog schieten. Waarschuwing: doe dit NIET op een dag waarop je toch al niet zo lekker in je vel zit.
Overal zijn wachtlijsten voor, we verdringen elkaar aan elke balie, solliciteren met tientallen of honderdtallen tegelijk naar dezelfde opleiding of baan en sluiten dagelijks achter elkaar aan in de file.
Trouwens ook te zien op worldometers: alleen vandaag al meer dan 4,6 miljoen nieuwe blogs gepubliceerd. Waarom denk ik, verschrikkelijke dwaas, dat iemand nog behoefte heeft aan die van mij?
Het is nog erger: Ik zie het cijfer van de ontbossing per hectare voor mijn ogen oplopen, evenals de tonnen gedumpt afval in de lucht, in het water en op het land, allemaal live te volgen op worldometers. Ondertussen smelten de ijskappen en maken we ruzie over het welles en nietes van de wereldwijde klimaatveranderingen.
Geen idee hoe ze dit allemaal bijhouden, maar als het maar voor de helft klopt is het al te alarmerend om nog te kunnen slapen. Dit kan ik niet aanzien. Worldometers.info moet uit de lucht en snel!
Logisch om te denken dat het voor de Almachtige op deze schaal absoluut niet uit maakt of ik wel of niet besta en of ik wel of niet een beetje gelukkig ben.
Maar dat past helemaal niet bij wie God is
‘Maar dat past helemaal niet bij wie God is,’ zei een medechristen tegen me.
En, eureka, dat is waar!
Het past misschien wel bij wie ik ben of bij hoe de wereld in elkaar steekt, maar niet bij wie God is. Hij maakt geen nutteloze overbodige mensen waar Hij niet naar omkijkt. Hij heeft dingen beloofd aan mensen, ook aan mij. Hij is een God die zijn beloftes houdt, zelfs als wij dat niet doen. Ook als het lijkt alsof Hij ons helemaal is vergeten.
God die jou wel degelijk ziet
God zag Abel en zijn offer. Dat had Hij net zo goed niet hoeven doen, want was de hele aarde en alles daarop al niet van Hem? Maar God zag Abel, omdat Hij naar het hart van Abel keek en hem lief had.
God zag Noach en zijn familie. Noach was weliswaar een man die volgens de Bijbel wandelde met God, maar hij maakte ook heus wel eens een fout en hij kreeg bovendien nakomelingen die de aarde binnen enkele generaties na de zondvloed opnieuw wisten te verzieken. Maar God zag Noach en hield zich aan zijn belofte hem te zullen sparen.
Toen Abraham de belofte had gekregen dat hij stamvader zou worden van een groot volk in het land Kanaän, zat alle schijn hem tegen. Hij en zijn vrouw bleven kinderloos en werden ouder en ouder. Tenslotte moesten ze het beloofde land zelfs ontvluchten vanwege een hongersnood, jarenlang. Maar de belofte bleef staan en werd uiteindelijk ruimschoots vervuld.
Toen de slavin van de vrouw van Abraham de woestijn in moest vluchten, zag de Heer haar. Hij gaf haar en haar zoon te drinken en hield zich aan de belofte om ook haar kind tot de stamvader van een groot volk te maken, het kind van een afgedankte slavin. Niet ondenkbaar dat ze nog een andere godsdienst aanhing ook. Voor Gods trouw maakte dat echter niet uit.
Ook Jacob kreeg te maken met felle concurrentie. In het droge land ontstond er ruzie over het beschikbare water. Iedere keer als hij een bron ontdekte, werd die van hem afgepakt. Hij bleef doorzetten en vond uiteindelijk een bron die hij wel in handen hield. Zo kreeg hij van God ruimte in een land waar schaarste heerste, omdat God hem zag.
Het komt goed
Vanaf de vervloekte hap uit de verkeerde appel is de Bijbel namelijk één groot verhaal van hoe het weer goed komt, tot aan Openbaringen 22:3.
‘Er zal niets meer zijn waar nog een vloek op rust.’
Ook al lijkt het soms anders, God heeft ons beloofd dat het goed komt, ooit. En Hij houdt zich aan zijn beloftes, hoe dan ook en hoe lang het ook duurt. Ooit zal er niets meer zijn waar nog een vloek op rust, niemand die over het hoofd wordt gezien, en niemand die zich eenzaam of overbodig voelt. Beloofd!
Sterker nog: het is al goed, want Jezus heeft aan het kruis afgerekend met al onze gebrokenheid en tekortschieten, voor nu en ook voor de toekomst.
Wij mogen voluit leven in Hem, als we zijn offer erkennen en aanvaarden en onze onafhankelijkheid leren zoeken in Hem. (Zie 1 Joh. 5: 14-15)
En dat is wel de hele waarheid.
Meer lezen? Zie dan ook: Kunnen autisten geloven in God? Samen sta je sterk. Hoe boks jij het voor elkaar? Social media en het jagen naar likes.
