Autisme en vriendschap

Er zijn mensen met autisme met een rijk sociaal leven, of die in ieder geval één of meer goede vrienden hebben. Er zijn er ook die alleen een partner of een gezin hebben en die daar heel tevreden mee zijn.

Helaas zijn er ook mensen met autisme die zich vaak eenzaam voelen. Dat kan bijvoorbeeld komen doordat iemand moeite heeft met het aangaan of onderhouden van sociale contacten, of doordat het dagelijkse leven al zoveel energie kost dat er geen ruimte is voor een sociaal leven. Het kan ook zijn dat iemand zich zo vaak afgewezen heeft gevoeld dat hij de moed is kwijtgeraakt. Vaak zijn er meerdere oorzaken tegelijk.

In dit blog wil ik het hebben over aannames omtrent autistisch gedrag, die het onnodig moeilijk maken om alsnog een brug naar elkaar te slaan en eenzaamheid te voorkomen.

Onzichtbare beperking

Aannames ontstaan doordat mensen zelf gaan invullen waar ze eigenlijk te weinig van weten. Autisme is hier gevoelig voor, omdat het een andere informatieverwerking in de hersenen is, die je aan de buitenkant niet ziet. Autisme wordt daarom ook wel een ‘onzichtbare beperking’ genoemd.

Autisme zelf zit aan de binnenkant, maar mensen zien soms wel bepaalde kenmerken in het doen en laten van iemand. Deze ‘trekjes’ worden alleen niet altijd herkend als horend bij autisme. Zelfs al zijn de mensen op de hoogte van een eventuele diagnose, dan nog kunnen zij het gedrag makkelijk verkeerd inschatten. En zo komt er helaas wel eens een vervelend labeltje aan iemand met autisme te hangen.

Voorbeelden

Ik zal enkele voorbeelden noemen van negatieve labels op autistisch gedrag, waarvan ik zelf wel eens heb gehoord.

  • ‘Koppig’ (als iemand moeite heeft om te schakelen als plannen of meningen onverwacht veranderen)
  • ‘Egocentrisch ’ (als iemand zich zonder extra uitleg niet goed kan verplaatsen in een ander)
  • ‘Aanstellerig’ (als iemand last heeft van prikkels die een ander niet eens opmerkt)
  • ‘Ongevoelig’  (als iemand overweldigd raakt door iets en emotioneel dichtslaat)
  • ‘Betweterig’ (als iemand een bepaalde interesse heeft waar hij heel enthousiast over is en (bijna) alles over weet)
  • ‘Claimerig’ of ‘drammerig’ (als iemand regelmatig extra duidelijkheid en bevestiging nodig heeft).
  • ‘Antisociaal’ (als iemand moeite heeft met non-verbaal gedrag of als iemand zich afzondert om overprikkeling te voorkomen).

Je snapt wel dat dit soort aannames niet bijdraagt aan een goede omgang met elkaar. En dat is jammer, want het kan ook anders!

Begrip, uitleg & tijd

Ik heb nagedacht over wat zou kunnen helpen om dit soort misverstanden en irritatie te voorkomen. En ik kom tot drie elementen: Begrip, uitleg en tijd.

Begrip van autisme helpt om je niet langer te ergeren aan gedrag dat je niet begrijpt en om in plaats daarvan samen naar een oplossing te zoeken.

Uitleg: iemand met autisme heeft vaak alleen maar een beetje meer context, duidelijkheid en bevestiging nodig om te begrijpen wat er van hem wordt verwacht en onnodige stress te voorkomen. Sommige mensen met autisme vragen hier zelf al om, maar voor anderen is dit lastiger. Houd hier rekening mee!

Extra verwerkingstijd: alle prikkels komen bij mensen met autisme even hard binnen en bovendien in losse stukjes. Het is lastig om deze informatie te filteren en te sorteren tot een logisch geheel. Daarom helpt het mensen met autisme als ze niet onder druk gezet worden om meteen te reageren.

 Sterke kanten van autisme

Gelukkig zijn er ook mensen die juist genieten van de omgang met mensen met autisme, omdat het ook komt met een heleboel sterke eigenschappen, zoals:

  • Eerlijkheid en betrouwbaarheid
  • Originele ‘outside the box’ oplossingen
  • Details zien die anderen missen
  • Liefde voor kunst en diepgang
  • Authenticiteit
  • Goed kunnen luisteren en analyseren.
  • Origineel gevoel voor humor
  • Doorzettingsvermogen en focus
  • Een aanstekelijk enthousiasme als iets hun interesse heeft.

Ieder persoon is uniek, ook ieder persoon met autisme. Niet iedereen hoeft dan ook precies deze eigenschappen te hebben en de lijst is verre van volledig!  

Conclusie

Autisme staat een goede sociale omgang en het ontwikkelen van vriendschappen zeker niet in de weg. Maar het werkt alleen als je over en weer bereid bent te investeren in de relatie met genegenheid, begrip, respect, geduld, eerlijkheid en tijd.

Maar geldt dit niet voor elke vriendschap?

“Wij hebben de opdracht om de ander lief te hebben, omdat God ook van ons houdt zoals we zijn, en dat al deed voor wij van Hem hielden”  (Naar Johannes 4:19)

Dit blog heb ik mede geschreven voor Dit Koningskind
Delen mag!
Meer lezen? Kijk gerust verder op deze website! Ik heb ook een boek geschreven, een autobiografie over opgroeien met autisme en moederschap: “Aan mij zie je niets”
IK HEB OOK EEN FACEBOOKPAGINA: ‘ZO KUN JE ‘T OOK ZIEN’.

Vrienden heb je nodig

Waarom dan precies?

‘Vrienden heb je nodig,’ hoor ik vaak. Maar als ik mensen vraag waarom eigenlijk, krijg ik daar nooit een eenduidig antwoord op. Raar toch? Voor iets wat zoveel mensen zo vanzelfsprekend lijken te vinden?

Het is niet zo dat ik zelf denk dat ik geen vrienden nodig heb, want het tegendeel is het geval. Ik snap alleen niet waaróm je vrienden nodig hebt. Als je in Jezus gelooft, zeggen ze, dan ben je toch nooit meer alleen? Waar heb je dan nog iemand anders voor nodig? Ik snap wel dat vriendschappen kostbaar zijn en beregezellig, maar nódig…?

verjaardag

Een paar jaar geleden, toen ik bijna jarig was, dacht ik: misschien moet ik iemand vragen om op mijn verjaardag samen ergens wat te gaan drinken. Ik was jarig op een doordeweekse dag en zou die dag grotendeels alleen doorbrengen, want de kinderen waren naar school en mijn man moest werken. Dat voelde eenzaam.

Ik had wel iemand in gedachten, maar ik wist niet zeker of het misschien een beetje vreemd was om haar daarvoor te vragen. Ik besloot het de zondag ervoor eerst even te checken met iemand uit mijn kerkgemeente, een wijze vrouw op leeftijd. Zij leek te schrikken van mijn vraag en vond dat ik het zeker moest doen: ‘Vrienden heb je nodig, hoor!’

Maar zelfs zij had geen antwoord op de vraag waaróm dan.  

Wat is vriendschap eigenlijk?

Op mijn verjaardag zelf kon die vriendin jammer genoeg niet afspreken. Maar een week later hebben we alsnog samen mijn geboortedag feestelijk gevierd met koffie en gebak.

Maar vriendschap gaat natuurlijk niet alleen maar over wie er allemaal op je verjaardag komt. Ik denk dat je vriendschap nodig hebt voor allerlei verschillende aspecten van het leven. Daarom is elke vriendschap anders en kunnen verschillende vriendschappen ook een andere invulling en een andere diepte hebben. Het ultieme waterdichte antwoord op de vraag wat vriendschap is bestaat dus niet. Het heeft iets te maken met samen sterker. En ook iets van ‘het is niet goed dat de mens alleen zij’. Verder blijft het iets heel persoonlijks.

Social media

Soms worden dingen ineens een stuk duidelijker als je de vraag omdraait. Dus niet: waarom heb je vrienden nodig, maar: waarom kun je niet zónder vriendschap? Voor mij een essentiële vraag, want ik voel me best vaak alleen, ondraaglijk alleen soms. Wat mis ik dan precies als ik me zo voel?

Ik weet wel dat social media niet betrouwbaar zijn. Het gros van de mensen etaleert daar vooral de leuke kanten van zijn of haar leven en er wordt nogal het een en ander aangedikt en opgeleukt. Toch kijk ik ernaar, uit pure nieuwsgierigheid naar hoe andere mensen tegen dingen aankijken en wat zij allemaal doen samen met anderen.

Vaak beuren de dingen die ik lees me op. Soms doen ze een beetje pijn en dat is dan ook meteen het gevaar van social media. Je schijnt er zelfs depressief van te kunnen worden, vooral als je steeds maar leest wat anderen zogenaamd wel hebben en jij niet. En inderdaad: als ik op social media berichten voorbij zie komen over vriendschap, dan vind ik dat soms moeilijk. Vooral nu, in coronatijd, als ik lees dat vrienden elkaar missen, dan denk ik wel eens: mist iemand mij eigenlijk?

Vriendschap lijkt wel zoiets te zijn als een klein zaadje dat toevallig in de goede grond moet vallen en dat zelfs dan niet altijd voldoende kans krijgt om tot bloei te komen. En hoe meer je je best ervoor doet, hoe meer het mislukt omdat vriendschap nu eenmaal niet geforceerd kan worden. Net zoals je een plantje niet uit zijn zaadje kunt pellen zonder het stuk te maken. Ik weet niet of dit helemaal zo klopt, maar ik denk het soms.

Maar dit weet ik wel zeker

Jezus had vrienden waar hij jarenlang dag en nacht mee optrok. Als dat niet genoeg is voor het ontstaan van een hechte vriendschap, dan weet ik het niet meer! Jezus en zijn vrienden hielden oprecht van elkaar. Jezus ging zelfs zo ver dat Hij zijn eigen leven wilde geven voor zijn vrienden. Verder dan dat kan een vriendschap niet gaan.  

Maar in zijn moeilijkste momenten zijn ze bijna allemaal weggevlucht. En niemand van hen heeft het voor Hem opgenomen. Een van hen heeft hem zelfs op een smerige manier verraden, voor geld, en een ander heeft gedaan alsof ze helemaal nooit vrienden waren geweest.

En zo blies Jezus zijn laatste adem uit.

En Hij noemde ze nog steeds zijn vrienden

Ik voel me vaak intens verdrietig als ik merk dat ik niet zo vanzelfsprekend vriendschappen heb als andere mensen. Voor andere mensen ben ik soms wat moeilijker te peilen vanwege mijn andere manier van informatie verwerken. Tegelijkertijd vind ik het zelf ook moeilijk om mensen goed in te schatten en te vertrouwen en dat is misschien nog wel het grootste obstakel.

Maar Jezus noemde zijn discipelen die hem hebben teleurgesteld in zijn allermoeilijkste momenten nog steeds zijn vrienden. Dus met Jezus kan ik leren om wel vriendschap te ervaren en er niet bang voor te zijn, want Hij is mij hierin voorgegaan, op een veel afschuwelijker manier dan ik zelf ooit zal meemaken. Ik mag dus een vriendin zijn, zelfs op momenten dat het voelt alsof niemand mijn vriendschap beantwoordt, want Jezus deed dat ook.

Als ik naar het leven van Jezus kijk, dan denk ik:

Misschien heeft de mens het niet in de eerste plaats nodig om vrienden te hebben. Misschien heeft de mens het veel eerder nodig om er op aarde te mogen zijn voor anderen, met de liefde die hij daarvoor van God ontvangt, net zoals Jezus dat deed. Ik lees nergens in de Bijbel dat God ons oproept om vrienden te hebben, maar wel om een vriend te zijn. En dan krijg je wat je verder nodig hebt wel van Hem, want Hij weet er immers van. Ook Job moest bijvoorbeeld eerst voor zijn vrienden bidden, die hem waren afgevallen, voordat hij zelf gezegend werd

Ik weet niet wat jij ervan vindt, maar ik vind dit een bevrijdende gedachte, veel beter, veel duidelijker, veel uitvoerbaarder en veel genuanceerder dan alleen maar: vrienden heb je nodig.

“Behandel anderen zoals je wilt dat ze jou behandelen.”

Lucas 6:31

“Geliefde broeders en zusters, laten wij elkaar liefhebben, want de liefde komt uit God voort. Ieder die liefheeft is uit God geboren en kent God.”

1 Johannes 4:7