Hoe boks jij het voor elkaar?

Mijn jongste had van de week een kinderfeestje. Waar kinderfeestjes vroeger gingen over taart, slingers, koekhappen en ezeltje prik, gaan ze nu over heel andere dingen. De jongetjes kregen een uitgebreide workshop boksen.

Mijn jongetje werd iets eerder thuisgebracht. Het was heel erg goed gegaan, maar aan het einde was de drukte hem toch te veel geworden en toen…Nou ja, hij is niet echt een binnenvetter zullen we maar zeggen.

En nu kan hij dus ook nog boksen.

‘Mama, ik heb zo’n buikpijn, mag ik op de televisie?’ Dat viel te verwachten. Natuurlijk lieve schat. Ga jij maar lekker op de bank vegeteren en je oververhitte brein laten blussen door Brandweerman Sam.

Boksen…

Terwijl mijn jongetje lag te ontprikkelen, vroeg ik het me af: Wat weet ik zelf eigenlijk van boksen? Een vocabulaire uitbreiding is altijd een goed idee als je schrijver bent, dus ik googelde maar eens even wat bokstermen op:

Pugilistiek: een ander woord voor ‘boksen’. Het bijbehorende werkwoord is ‘pugileren’.
Uppercut: een stoot van onder naar boven, liefst tegen de kaak denk ik.
Jab: Een stoot met een volledig gestrekte arm. Dan stoot je iemand van je af.
Hook: Een stoot waarbij je je eigen gewicht gebruikt om meer kracht te kunnen zetten.
Cross: Een stoot die met de dominante hand kruiselings over de aanvallende arm van de tegenstander heen gaat. Een twee-in-eentje dus, lijkt mij: een verdediging en aanval tegelijk.

Weer wat geleerd.

De volgende dag pugileerde ik de hele zaak weer klaar voor school, samen met mijn man. Alledrie de kindertjes op tijd wakker, aangekleed, sokken aan, sokken uit, nee sokken aan. Ik wil deze broek niet, wat heb je nou met m’n haar gedaan, ik wou toch twee staarten? Trommeltjes gevuld, drinken erbij, gymspullen. Voor wie van de drie? Waar is m’n huiswerk? Doe je schoenen aan, hoezo heb je ze nou nog niet aan? Schoenen aan! Jassen! Hebben jullie je tanden eigenlijk wel gepoetst? Vergeet de tassen niet! Kling kleng in de keuken, gejengel en gegil aan tafel en vanaf de bank en waar ze dan ook zaten en rondliepen.

Met oordoppen in was het te doen. Het was maar een uur.

Ik dacht in mezelf: Als mijn man straks weer voor zijn werk naar het buitenland moet, moet ik iets beters verzinnen. Een draaiboek. En de avond tevoren alles al klaarzetten. Dan moet het toch lukken in mijn eentje: uppercut voor mij!

Toen fietste ik met de kibbelende kids naar school. Ik had zelf nog niet ontbeten en mijn maag gromde dreigend. Ik crosste het lege slappe gevoel uit mijn gedachten door mezelf een lekker rustig ontbijt te beloven, zonder oordoppen, in een huis waar het eindelijk stil zou zijn omdat iedereen eruit was gejabt.

Hoe boks ik het voor elkaar?

Na dat beloofde ontbijt hield ik stille tijd en dacht ik na. Ik beschouwde mijn leven aan de huiskamertafel. Twee opleidingen, geen werk. Thuismoeder van kinderen die al naar school zijn en twee dromen die ik deel met zoveel anderen dat ik zou sterven in de ring als ze me allemaal alleen maar even zouden aanraken.

Het was tijd om de rekening op te maken. In mijn lievelingsfilosofieboek vond ik nog wat bruikbare crosstechnieken:

‘Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.’ Romeinen 12:21 NB
‘Ik ben tegen alles bestand door Hem die mij kracht geeft.’ Ef. 4:14 NBV

Ik besloot: mijn leven heeft gewoon een goeie hook nodig, of misschien wel meer dan één. Want talenten en ervaringen heb ik ook gekregen en dat is niet voor niets. Ik moet alleen leren om hun gewicht in te zetten in de strijd tot een succesvol leven.

Maar wat is eigenlijk succes?

‘Wij verrichten onze dienst door de Geest van God en laten ons voorstaan op Christus Jezus en niet op onszelf.’ Ef. 3:3 NBV.
Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden.

Oké. Dus het resultaat bepaalt niet mijn succes? Ik mag gewoon doorgaan met moederen, muziek maken en schrijven om daarmee naar mijn beste kunnen mijn Ontwerper te eren en dan is het al goed genoeg?